دست ماه روزه تا در چشم از امیرخسرو دهلوی غزل 677

1 دست ماه روزه تا در چشم عشرت خاک زد اشک خونین ریخت جام و گل گریبان چاک زد

2 یارب، از هجر که در پوشید نیلوفر کبود؟ لاله از درد که داغی بر دل غمناک زد؟

3 با همه چشمی که نرگس باز دارد در چمن اهل بینش را نمی شاید قدم بر خاک زد

4 تا کی از شمشاد و نسرین گویم و ریحان و گل؟ بیخ این خار از ره دل خواهم اکنون پاک زد

5 با وجود ساقی مه روی من در باغ حسن می توان آتش درین مشت خس و خاشاک زد

6 ای مه نو، گر شبی طالع شوی چون عاصیان خواهمت بهر شفاعت دست در فتراک زد

7 مژده بر خسرو، اگر گوید شبی در گوش او عین عید اینک علم بر گوشه افلاک زد