نور دو چشم کز برم بریده از اهلی شیرازی غزل 100

1 نور دو چشم کز برم بریده رفته است هیچ نمی رود زدل گرچه زدیده رفته است

2 پای بدامن کفن زان نکشد شهید عشق کز سر مستی جهان دست کشیده رفته است

3 کعبه جان کجا برد بار تعلق خسان یافته ره در آن حرم هر که جریده رفته است

4 هرکه ندیده روی او گر همه کام دیده است عاقبت از جهان چو شد کام ندیده رفته است

5 از پی آن غزال چین اهلی اگر تو جان دهی کی بکف آریش دگر کز تو رمیده رفته است

6 زرطل عشق گدا شاه اگر شود چه عجب که ظل عشق عجب سایه همایون است

7 چو شیشه گریه تلخی که می کنی اهلی هزار کاسه چشم از غم تو پر خون است