1 دل گشائی چو قبا درپوشی جان ببندی چو دهن بگشائی
2 تو بر آیینه نهی صد منت پس رخ خویش بدو بنمائی
1 ای نقشبند عالم جان اندرین جهان نی نی که نیست هیچ پذیرای نقش جان
2 تو صورت جمالی لابل که گشته معنی آن که خود نبود صورتی روان
1 حبذا ای نسیم جان پرور وی مبارک پی خجسته ا ثر
2 ای زفر تو خاک دیبا پوش وی زدست تو آب جوشنگر