دیو مهیب خودسری، چون ز از فرخی یزدی رباعی 271

1 این نیست عرق کز رخ آن ماه جبین ریخت خورشید فلک رشته پروین به زمین ریخت

2 دیگر مزن از صلح و صفا دم که حوادث در خرمن ابناء بشر آتش کین ریخت

1 دردا که دوای دل به جز حسرت نیست حسرت بحساب قلت و کثرت نیست

2 گیرم که شود مجلس پنجم هم بد بدتر ز فساد دوره فترت نیست

1 توده را با جنگ صنفی آشنا باید نمود کشمکش را بر سر فقر و غنا باید نمود

2 در صف حزب فقیران اغنیا کردند جای این دو صف را کاملا از هم جدا باید نمود

1 قسم به عزت و قدر و مقام آزادی که روح بخش جهان است نام آزادی

2 به پیش اهل جهان محترم بود آنکس که داشت از دل و جان احترام آزادی

1 این ستمکاران که می‌خواهند سلطانی کنند عالمی را کشته تا یک دم هوسرانی کنند

2 آنچه باقی مانده از دربار چنگیز و نِرُن بار بار آورده و سر بار ایرانی کنند