ساقی قدحی از اهلی شیرازی ساقینامهٔ رباعی 4

1 گرچه لب تشنه ز غم عاشق دلسوخته است سینه چون غم به صد چاک و دهان دوخته است

2 گرنه آن ماه جبین می طلبد دل به چراغ شمع رخساره برای چه برافروخته است

1 مست شد صوفی و جنگش بر سر پیمانه است خانقه بر هم زد اکنون نوبت میخانه است

2 ساقیا می ده که جنت مستی و دیوانگی است دوزخی دارد کسی کو عاقل و فرزانه است

1 پای‌بوس آن بت سنگین‌دل یاقوت‌لب آرزو دارم شبی تا روز و روزی تا به شب

2 مردم از شوق لبش تا کی ادب دارم نگاه می‌روم گستاخ پیش و می‌کنم ترک ادب