بی مه روی تو چشمم همچو ابربهمنست از عبدالرزاق اصفهانی غزل 30

1 باد عنبر بیز بین کز روضه حور آمدست این گوهر باش بین کز چشمه نور آمدست

2 از نسیم آن هوا پر مشک و عنبر شداست وز سر شک این جهان پر در منثور آمدست

1 روی یارم ز آفتاب اکنون نکوتر می‌شود تا به گرد ماه از مشک چنبر می‌شود

2 مرکز شمشاد او از لعل و یاقوت آمدست پر او ز دیبای او از مشک و عنبر می‌شود

1 بذروه ملکوت آی ازین نشیمن خاک که نیست لایق تخت ملوک تحت مغاک

2 بخاک بازده این خاک و سوی علو گرای که جان پاک سزا نیست جز بعالم پاک