مه من خراب گشتم ز رخت از امیرخسرو دهلوی غزل 1728

1 مه من خراب گشتم ز رخت به یک نظاره نظری ز تو عفاالله چه می است مستکاره

2 به چسانت سیر بینم که هم از نخست دیدن شوم از خود و نیارم که ببینمت دوباره

3 هوسم بود که دیده ز همه ستانم و پس به هزار دیده شبها به رخت کنم نظاره

4 چو روی به گشت میدان دل عاشقان بود گو که ز لعل بادپایت جهد آتشین شراره

5 تو به ره روان و خلقی به هلاک مانده هر سو چه غم آب تندرو را ز خرابی کناره

6 سر آن دو چشم گردم که چو هندوان رهزن همه را ز نوک مژگان زده بر جگر کناره

7 چو زنم دم عیاری ته آن بلند ایوان که به کنگر جلالش نرسد کمند چاره

8 مشمر، حکیم، طالع چو ز روز بد بگریم که من آب خوش نخوردم به شمار این ستاره

9 چو ز دست رفت خسرو رگ جان مکش ز دستش که به رشته دوخت نتوان جگری که گشت پاره