بیخودی فرش است در چشم و دل بی تاب ما از صائب تبریزی دیوان اشعار 48

1 مستوری حسن از نظر بوالهوس ماست این آینه رو پرده نشین از نفس ماست

2 بال و پر ما تیر جگردوز خزان است پیراهن گل چاک ز شوق قفس ماست

1 پنبه از بی طالعی ناخن به داغم می زند پرده فانوس، دامن بر چراغم می زند

2 عشقبازان را نسیم زلف می آرد به رقص بوی گل بیهوده خود را بر دماغم می زند

1 نگاه آشنا در چشم او بیگانه می گردد مسلمان کافر حربی درین بتخانه می گردد

2 درین محفل خبر از نور وحدت عارفی دارد که بر گرد سر هر شمع چون پروانه می گردد

1 نیست یک نقطهٔ بیکار درین صفحهٔ خاک ما درین غمکده یارب به چه کار آمده‌ایم؟

1 ز کویت رفتم و الماس طاقت بر جگر بستم تو با اغیار خوش بنشین که من بار سفر بستم

2 همان بهتر که روگردان شوم از خیل مژگانش به غیر از خون دل خوردن چه طرف از نیشتر بستم

1 نیست در دیده ما منزلتی دنیا را ما نبینیم کسی را که نبیند ما را

2 زنده و مرده به وادید ز هم ممتازند مرده دانیم کسی را که نبیند ما را