آن سلسله را که جز خطا باطن از فرخی یزدی رباعی 82

1 باز گویم این سخن را گر چه گفتم بارها می نهند این خائنین بر دوش ملت بارها

2 پرده های تار و رنگارنگی آید در نظر لیک مخفی در پس آن پرده ها اسرارها

1 قمری چو من مدیح تو سرو چمن نگفت گر گفت مدح سرو چمن همچو من نگفت

2 هر جا روی حکایت شیرین و خسرو است یک تن سخن ز درد دل کوهکن نگفت

1 زد فصل گل چو خیمه به هامون جنون ما از داغ تازه سوخت دل لاله‌گون ما

2 آن دم به خون دیده نشستیم تا کمر کان سنگدل ببست کمر را به خون ما

1 قسم به عزت و قدر و مقام آزادی که روح بخش جهان است نام آزادی

2 به پیش اهل جهان محترم بود آنکس که داشت از دل و جان احترام آزادی

1 این ستمکاران که می‌خواهند سلطانی کنند عالمی را کشته تا یک دم هوسرانی کنند

2 آنچه باقی مانده از دربار چنگیز و نِرُن بار بار آورده و سر بار ایرانی کنند