اهلی ز جهان چو قسمت خویش از اهلی شیرازی رباعی 574

1 اهلی ز جهان چو قسمت خویش خوری گر کوشی وگرنه کی کم و بیش خوری

2 بگریز ز خلق زانکه زنبور و شند گر نوش طلب کنی همه نیش خوری