صوفی تو نیی صافی از عشق از اهلی شیرازی غزل 1365

1 صوفی تو نیی صافی از عشق چه میلافی کاین عشق نمی بندد بی آینه صافی

2 خوش آنکه طبیب من آمد بسر خسته میداد ز لب شربت میخواند هوالشافی

3 گتم که تو چون عیسی گر مرده کنی زنده حاجت بدعا نبود هرچند بود کافی

4 مشتاقترم هر دم ساقی به می وصلت بر تشنه مستسقی دریا نبود وافی

5 اهلی به نسیم خود دل زنده کنش چون تو هم گلبن مقصودی هم گلشن الطافی