صوفی اگر حریف ما بهر شراب از اهلی شیرازی غزل 1350

1 صوفی اگر حریف ما بهر شراب میشوی تا نچشیده یی برو ورنه خراب میشوی

2 بسکه چو باده خون ما شب همه شب همیخوری چون گل تازه صبحدم مست شراب میشوی

3 ایکه طبیبی از سرم بگذر و حال من مپرس آتش من بهم مزن ورنه کباب میشوی

4 از هوس لبش دلا، تشنه مشو نفس نفس گرچه ز گریه دمبدم غرقه در آب میشوی

5 اهلی شوخدیده گو از در نیکویان برو ورنه چو اشک خود خجل از همه باب میشوی

6 ببلا بساز اهلی که بکوی نازنینان چو لب از وفا گشودی در صد بلا گشودی