گاه بارَم خار باشد گاه دُر از ایرج میرزا مثنوی 1

1 میم سپاسی کجاست تا که نگوید عارف بیچاره دادخواه ندارد

2 میم سپاسی اگر قدم نهد پیش جیم اساسی دگر پناه ندارد

1 به حکمِ آن که ز دل ها بُوَد به دل ها راه دلِ امیر ز سوزِ دلِ من است آگاه

2 غم ای امیر بدان سان فرا گرفته دلم که از فزونی بر آه بسته دارد راه

1 خسروا! گرچه فراموشی در طبع تو نیست این سخن های دلاویز فراموش مکن

2 نصب یک حاکم عادل را با سرعت تام به نگه داری تبریز فراموش مکن

1 آب حیات است پدر سوخته حَبِّ نبات است پدر سوخته

2 وه چه سیه چرده و شیرین لب است چون شکلات است پدر سوخته

1 ای خایه به دست تو اسیرم بنموده‌ای از جماع سیرم

2 دستم نشود به تخم کَس بند تا باد تو کرده دست گیرم

1 به انگشتان پا از زیر کرسی ز کس ها کرده ام احوال پرسی