1 کم نشد در سربلندی فیض ما چون آفتاب سایهٔ ما بیش شد چندان که بالاتر شدیم

1 گوشه‌گیرانی که رو در خلوت دل کرده‌اند رشته جان را خلاص از مهره گِل کرده‌اند

2 اهل دنیا در نظربازی به اسباب جهان حلقه‌ای هر لحظه افزون بر سلاسل کرده‌اند

1 بی تأمل بر بساط پاکبازان پا منه تا نشویی دست از جان پای در دریا منه

2 قسمت صیاد از صید حرم دل خوردن است امن می خواهی، ز حد خویش بیرون پا منه

1 ز کویت رفتم و الماس طاقت بر جگر بستم تو با اغیار خوش بنشین که من بار سفر بستم

2 همان بهتر که روگردان شوم از خیل مژگانش به غیر از خون دل خوردن چه طرف از نیشتر بستم

1 نیست در دیده ما منزلتی دنیا را ما نبینیم کسی را که نبیند ما را

2 زنده و مرده به وادید ز هم ممتازند مرده دانیم کسی را که نبیند ما را

1 کرد بی تابی فزون زنگ دل غم دیده را پایکوبی آب شد این سبزه خوابیده را

2 می شود ظاهر عیار فقر بعد از سلطنت توتیای چشم باشد خاک، طوفان دیده را