1 صیاد وشی که دام دل مجلس اوست خوش مرغ دلی که آن پری مونس اوست
2 گر برج کبوتران پر از فتنه بود صد فتنه بکنج برج هر نرگس اوست
1 اگرچه از رخ خود چشم بسته یی ما را نهان ز چشمی و در دل نشسته یی ما را
2 ز جعد زلف تو هر موی ماست زنجیری چرا درین همه زنجیر بسته یی ما را
1 ز فتراکسوار من چه معراجی است آهو را سر آن آهویی گردم که قران میشود او را
2 نکوخویی ز خوبان رشک عاشق بار میرود از آن نیکویان دل میدهم خوبان بدخو را