ساقی می وصل از اهلی شیرازی ساقینامهٔ رباعی 57

1 کس نبودش خبر از زشتی و زیبایی ما آتش دل علم افروخت به رسوایی ما

2 ما ز صد نکته حسن تو یکی می بینیم بیش ازین نیست در آیینه بینایی ما

1 ای شکرخا کرده شُکرت طوطی گفتار ما شکر توست الحمدلله همچو طوطی کار ما

2 قلبِ روی‌اندوده را گر امتحان ز آتش کنی جز سیه‌رویی نباشد حاصل کردار ما

1 شمعی که گرم خشم تر از برق لامع است گر عالمی به جور بسوزد چه مانع است

2 برگشته است ماه من از مهر من دگر بازم مگر ستاره اقبال راجع است