1 صوفی ار باده به اندازه خورَد نوشش باد ور نه اندیشهٔ این کار فراموشش باد

2 آن که یک جرعه مِی از دست توانَد دادن دست با شاهدِ مقصود در آغوشش باد

1 دل از من بُرد و روی از من نهان کرد خدا را با که این بازی توان کرد

2 شب تنهاییَم در قصدِ جان بود خیالش لطف‌هایِ بی‌کران کرد

1 چه لطف بود که ناگاه رَشحِهٔ قَلَمَت حقوقِ خدمتِ ما عرضه کرد بر کرمت

2 به نوکِ خامه رقم کرده‌ای سلامِ مرا که کارخانهٔ دوران مباد بی رَقَمَت

1 جای حضور و گلشن امن است این سرای زین در به شادمانی و عیش وطرب در آی

2 ای کاخ دولتی تو چه کاخی که مدرج است در شاخسار گلشن تو سایه همای

1 واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند چون به خلوت می‌روند آن کارِ دیگر می‌کنند

2 مشکلی دارم ز دانشمندِ مجلس بازپرس توبه فرمایان چرا خود توبه کمتر می‌کنند؟