سجده بت گرچه باشد نامسلمانی از اهلی شیرازی غزل 16

1 سجده بت گرچه باشد نامسلمانی مرا چون کنم چون این نوشت ایزد به پیشانی مرا

2 تا کی این دزدیده دیدن پرده بردارم زپیش از تو حال خود چه پوشم زانکه میدانی مرا

3 با وجود این جفا امیدوارم زانکه تو هم نگاهی می کنی گاهی به پنهانی مرا

4 قصه جان خراب من چه می پرسی زمن حال جانم هم تو به دانی که در جانی مرا

5 من که در آتش چو شمع افتاده ام از شوق تو کی نشینم تا به پیش خویش بنشانی مرا

6 خانه ام گر شد خراب از غم دلم باری خوش است گنج دل معمور شد زین خانه ویرانی مرا

7 این چنین کز غم چو خاک ره پریشان کردیم گرد باد آرد مگر جمع از پریشانی مرا

8 دولت درویش ام اهلی بسلطانی رساند یارب این دولت که دارم باد ارزانی مرا