از رقیبان تو صد خار جگر هست از اهلی شیرازی غزل 42

1 از رقیبان تو صد خار جگر هست مرا بجز از درد تو صد درد دگر هست مرا

2 مست آن زلف چه زنام اگر سر برود کافرم گر زسر خویش خبر هست مرا

3 گر چه من سوخته یک نظر از روی توام کی بخورشید رخت تاب نظر هست مرا

4 ناصحا، دیده چو نرگس کی از آن گل پوشم عقل اگر نیست ترا چشم بسر هست مرا

5 با همه سوز جگر شمع بمن می گرید زانکه از شمع، دلی سوخته تر هست مرا

6 تلخی صبر گرفتم بر شیرین دارد بی تو چون صبر کنم صبر مگر هست مرا

7 بارخ زرد نهم سر برهت چون اهلی صرف را تو کنم تاسر وزر هست مرا