آه از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی غزل 173

1 آه ار ترا ز درد دل من خبر شدی این انده دراز مگر مختصر شدی

2 چندان سخن که دوش بگفتم زحال خویش آخر چه بودی ار سخنی کارگر شدی

3 چشم تو گر نبودی بیمار تیر او چون بردلی زدی هم از انسوبدر شدی

4 دوش ارزجور تو دلم آهی زدی ز درد والله که کارو بار تو زیر وزبر شدی

5 گفتی از آه تو نشود آینه سیاه غره مشو چنین تو چه دانی مگر شدی

6 چندین هزار لابه که من میکنم بتو یارب چه بودی ار دل تو نرمتر شدی

7 تو خفته چو بخت من ایدوست ورنه دوش زان ناله های زار ترا هم خبر شدی