آه کز دست دل این سینه ریش از اهلی شیرازی غزل 40

1 آه کز دست دل این سینه ریش است مرا هر بلایی که بود از دل خویش است مرا

2 من که بیگانه ز خویشم ز غم و محبت هجر چه غم از محنت بیگانه و خویش است مرا

3 نوش وصل تومن از نیش بلا یافته ام لذت نوش تو از تلخی نیش است مرا

4 گر دل از زخم ستم ریش شود غم نبود شکرین لعل لبت مرهم ریش است مرا

5 زهر چشم تو اگر تلخ کند کام همه تلخی کم محلی از همه بیش است مرا

6 من مگر کعبه وصل تو قیامت یابم کین ره دور و درازی است که پیش است مرا

7 همچو اهلی چه کنم گر نکنم سجده دوست بت پرستم من و این ملت و کیش است مرا