آه از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی غزل 119

1 آه این منم که بسته عشقی چنین شدم دربند آن کمند پراز تاب و چین شدم

2 آن توسنم که بافلکم بود سرکشی تا بالگام عشق چنین زیرزین شدم

3 گفتم ز عشق دم نزنم آه دم زدم گفتم که صید کس نشوم هان ببین شدم

4 یاری که هست پاکتر از آب آسمان از عشق او ببین که چو خاک زمین شدم

5 بر عاشقان ز روی فراغی که داشتم کردم همیشه منع و گرفتار ازین شدم

6 از بسکه گفته ام که زبانم بریده باد عشق از کجا و من ز کجا اینچنین شدم