1 ای غالیه گرد ماه سوده آراسته شمع را زدوده

2 برداشته نسخه ای ز خورشید آیینه که روی تو نموده

3 یک خنده ز لعل شکرینت زنگار هزار دل زدوده

4 جان تازه شود ز گرد خنگت کان خاک مفرحی ست سوده

5 هر روز به کوی تو جوانان جان کاشته و جگر دروده

6 هر روز به دیدن رخ تو جان داده و عمر تو فزوده

7 بیگانه شد آن کسی که بوده ست وقتی به دل خراب بوده

8 هر شب دل من حدیث دردت هم گفته و هم ز خود شنوده

9 کس در غم تو نداده پندم جز آنکه غمی نیازموده

10 بسته به عطای او دل خویش خسرو که میان خون غنوده