ای بلعل شکرین چشمه حیوان از اهلی شیرازی غزل 1352

1 ای بلعل شکرین چشمه حیوان کسی هرکه مشتاق تو باشد چکند جان کسی

2 از نمکدان دهانت جگرم میسوزد چند از شوق تو سوزد دل بریان کسی

3 اینچه ابرو و چه چشم اینچه دهان و چه لبست از تو چون سیر شود دیده حیران کسی

4 ای چه خورشید فلک بر افق بخت بلند کی ترا غم بود از اشک چو طوفان کسی

5 گر تو شمشیر کشی دست من و دامن صبر نرسد دست فقیران بگریبان کسی

6 خبر از داغ دل سوختگان کی دارد او که آگه نشد از ناله پنهان کسی

7 اهلی از ماه جبینان تو بمعراج وصال کی رسی تا نزنی دست بدامان کسی