ای نسیم پیرهن از صائب تبریزی دیوان اشعار 546

1 عشق خونگرم از محبت کرده ایجاد مرا آهوان از چشم نگذارند صیاد مرا

2 گر چه من چون غنچه دارم مهر خاموشی به لب نکهت گل می کند تفسیر، فریاد مرا

1 نیست غیر از آه، دلسوزی دل افگار را شمع بالین از تب گرم است این بیمار را

2 گوهر از سفتن بود ایمن در آغوش صدف به ز خاموشی نباشد محرمی اسرار را

1 آه عالمسوز را در سینه دزدیدن چرا؟ برق را پیراهن فانوس پوشیدن چرا

2 در میان رفته و آینده داری یک نفس اینقدر هنگامه بر یک دم فرو چیدن چرا

1 کرد بی تابی فزون زنگ دل غم دیده را پایکوبی آب شد این سبزه خوابیده را

2 می شود ظاهر عیار فقر بعد از سلطنت توتیای چشم باشد خاک، طوفان دیده را

1 نیست در دیده ما منزلتی دنیا را ما نبینیم کسی را که نبیند ما را

2 زنده و مرده به وادید ز هم ممتازند مرده دانیم کسی را که نبیند ما را

1 ز کویت رفتم و الماس طاقت بر جگر بستم تو با اغیار خوش بنشین که من بار سفر بستم

2 همان بهتر که روگردان شوم از خیل مژگانش به غیر از خون دل خوردن چه طرف از نیشتر بستم