سکون خاطر من بی تو سرو قامت از اهلی شیرازی غزل 212

1 سکون خاطر من بی تو سرو قامت نیست چو باد یک نفسم بی تو استقامت نیست

2 به جرم عشق اگر من سزای سوختنم تو خود بسوز مرا حاجت قیامت نیست

3 بجان دوست که گر صد هزار سرو بود بناز و شیوه یکی چون تو سرو قامت نیست

4 درین خرابه که خار ملامت است همه بجز طریق محبت ره سلامت نیست

5 ندانمت ز چه کیشی چه دینت آیین است که چشم مست تو از کشتنش ندامت نیست

6 ز پیر میکده اهلی، طلب جوانمردی که شیخ صومعه را هرگز این کرامت نیست

7 اهلی بجز این کز تو بشد پای بزنجیر هیچش دگر از دولت سودای تو کم نیست