عمرم بآه و ناله و فریاد از اهلی شیرازی غزل 584

1 عمرم بآه و ناله و فریاد می رود عمر عزیز من همه بر باد میرود

2 شیرین نماند و شوری خسرو که ظلم کرد روز قیامت از دل فرهاد میرود

3 در هر قدم هزار گرفتار در رهند وان سرو ناز از همه آزاد میرود

4 غم نیست گر به بستر مرگم ز هجر او در این غمم که مدعی ام شاد میرود

5 یادم کجا کند که اسیران درد او چندان بود که درد من از یاد میرود

6 با سیل گریه خانه در آن کوی چون کنم؟ کانجا هزار خانه ز بنیاد میرود

7 اهلی که شد بآتش آه از جهان برون از جور دوست باعلم داد میرود