بزرگ از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی قصیده 61

1 بزرگ منعم و مخدوم من جمال الدین سپهر رفعت و کان سخا و کوه وقار

2 بخاکپای تو کان تاج فرق کیوانست که شوق خدمتت از من ببرد صبرو قرار

3 تو آفتابی و تا طلعتت طلوع کند بوم چوذره نهان زیر پرده شب تار

4 بروز و شب بدعای تو دوستداررانت هزاردست براورده اند همچو چنار

5 میان بخدمت تو بسته اند چون پیکان دهان بمدح تو بگشاد ه اند چون سوفار

6 نهاده گوش صدف سان که کی رسد تأیید گشاده چشم چو نرگس که کی بود دیدار

7 چو جان خصم تو هر روز تا بشب رنجور چو چشم بخت تو هر شام تا سحر بیدار