موبه‌مو شرح غمت روزی که با از فرخی یزدی غزل 156

1 موبه‌مو شرح غمت روزی که با دل گفته‌ایم همچو تار طره‌ات سر تا قدم آشفته‌ایم

2 فصل گل هم گر دلتنگم نشد وا نی شکفت ما و دل تا عمر باشد غنچه نشکفته‌ایم

3 از شکاف سینه ما کن نظر تا بنگری گنج مهرت را چه سان در کنج دل بنهفته‌ایم

4 شاهد زیبای آزادی خدایا پس کجاست مقدم او را به جانبازی اگر پذرفته‌ایم

5 تا مگر خاشاک بیداد و ستم کمتر شود بارها این راه را با نوک مژگان رفته‌ایم

6 از کجا دانیم حال مردم بیدار چیست ما که یک عمری ز اشک چشم در خون خفته‌ایم

7 فرخی باشد اگر در شهر گوش حق‌نیوش خوب می‌داند که ما دُر حقایق سفته‌ایم