استاد کُلّ فی الکُلّ شوریده از ایرج میرزا قطعه‌ 41

1 استاد کُلّ فی الکُلّ شوریده است در شعر تناه نه من برآنم مَردُم همه برآرند

2 از اهل ذوق شیراز خواهم که گاه گاهی با خوب رو نگاری چون کامِ دل برانند

3 هر عضو او که بینند از عضو دیگرش به زان عضو بوسه‌ای چند بر یاد من ستانند

4 وان گاه با سه انگشت آن لذت از لب خویش گیرند و رو به تهران از بهر من پَرانند

5 ذرات آُمانی این هدیۀ روان را زان جا که باز گیرند در قلب من نشانند

6 تا من به ذوق آیم شعر و غزل بخوانم خوبان شعر باید قدر مرا بدانند