کلک ملک سخن که سخیست از اهلی شیرازی قصیده 10

1 کلک ملک سخن که سخیست دم توفیق همدمت بوده

2 غیرکلکت کسی ز زلف سخن گره نظم و نثر نگشوده

3 هیچکس بی نسیم مرحمتت گرد محنت ز چهره نزدوده

4 سوده شد ذره ذره چهره مهر بسکه درخشت درگهت سوده

5 کعبه رحمتی و بنده تو ره دوری به سعی پیموده

6 گر تو تمکین نمیکنی هیچ است بلکه در دسریست بیهوده

7 گر تو تحسین کنی چنین سخنی کس نگفتست بلکه نشنوده