1 آنکه فرشته را ازو دست امید کوته است با دل ما بود ولی از دل خود کی آگه است

2 از بر ما چه میروی بهر خدا که باز گرد جان بفدای مرکبت چشم امید بر ره است

1 عمرم همه با صوت نی و چنگ بسر رفت وز سیلی عشق آنهمه از گوش بدر رفت

2 من سوختم از عشق و ترا هیچ خبر نیست وز ناله من در همه آفاق خبر رفت

1 بخاک مرده اگر برق عشق برگیرد چراغ مرده دگر زندگی ز سر گیرد

2 گذر بکوی تو چون آورم ز جور رقیب که او سگی است که بر صید رهگذر گیرد