1 ای لعل لبت چو بر شکر شیر شکر ز لب تو چاشنی گیر

2 از زلف بریدنت دل من دیوانه شد و برید زنجیر

3 زلفش بگرفت و کرد در هم فریاد هزار باد شبگیر

4 می گیری و می زنی به تیرم من کشته شدم، ازین زد و گیر

5 مادر چو تویی نزاد بر تو چون دیده فرو نیاورد شیر

6 تقصیر نمی کنی تو هر چند تقدیر همی کند چه تقصیر

7 در پند تو بسته ماند خسرو بیچاره کجا رود ز زنجیر!