کعبه گر میطلبی سعی کن از اهلی شیرازی غزل 1341

1 کعبه گر میطلبی سعی کن آرام مجوی محمل از چرخ مخواه و شتر از بام مجوی

2 وعده کام ز شیرین دهنان هست هلاک یاد ناکامی فرهاد کن و کام مجوی

3 همدم خاص سگ او شو و بگریز ز خلق یعنی امید دل از دوستی عام مجوی

4 هرکه در بند کسی نیست گرفتار خودست صید زلفش شو و آزادی ازین دام مجوی

5 عمر خود صرف مکن در طلب آب حیات باده پخته خور و آرزوی خام مجوی

6 سگ او شو بنهان اهلی و شهرت مطلب نام خود گم کن و چون بوالهوسان نام مجوی

7 داغ دل چون غنچه اهلی تا بکی پوشی ز خلق روشنست این نکته بر ما گرچه پنهان میکنی