جان زحمت خود برد و از امیرخسرو دهلوی غزل 1267

1 جان زحمت خود برد و به جانان نرسیدیم دل رخنه شد از درد و به درمان نرسیدیم

2 موریم که گشتیم لگدکوب سواران در گوشه که بر پای سلیمان نرسیدیم

3 دنبال دل دوست دویدیم فراوان بگرفت اجل راه و بدیشان نرسیدیم

4 در عشق غبار سر زلفش تن خاکی شد خاک و بدان زلف پریشان نرسیدیم

5 چون مرغ که دارند نگاه از پی کشتن در دام بماندیم و به بستان نرسیدیم

6 ای باد، سلامی برسانی تو اگر ما در خدمت آن سرو خرامان نرسیدیم

7 چه سود که فردا رخ چون عید نمایی؟ کامروز بمردیم و به سامان نرسیدیم

8 از خون جگر نامه درد تو نوشتیم بگذشت همه عمر و به جانان نرسیدیم

9 دل نزل به بیگانه، به خسرو بگوی بس ما خود سگ کوییم و به مهمان نرسیدیم