1 جفا کن بو که این دل بازگردد دمی با جان من دمساز گردد

2 به رعنایی چنین مخرام و مستیز که شهری نیم کشت ناز گردد

3 چو نامت گویم و ناله برآرم دل و جان همره آواز گردد

4 نگویم حال خود با کس نخواهم که کس با درد من انباز گردد

5 چو ما مردیم بگشا روی و بگذار که درهای قیامت باز گردد

6 چه حد هر خسیسی لاف عشقت مگس نبود که صید باز گردد

7 چه جای عافیت باشد دلی را؟ که گرد غمزه غماز گردد

8 گر آهو چند تگ دارد، نشاید که گرد ترک تیرانداز گردد

9 کند افسانه روز بد خویش شبی گر خسروت همراز گردد