این حسن و ملاحت نگر آن کان از اهلی شیرازی غزل 61

1 این حسن و ملاحت نگر آن کان نمک را کاتش زده در رشته جان شمع فلک را

2 دامان ملک گرچه نیالود درین خاک بر خاک نشینان تو رشک است ملک را

3 از حسرت ماه تو که بر اوج سماک است صد قطره خون در جگر افتاده سمک را

4 زان کان نمک ای دل مجروح چه نالی خاموش که ضایع نکنی حق نمک را

5 کس راز میان تو گمانی به یقین نیست ره در دهنت هم نه یقین است و نه شک را

6 رسوایی من نیست ز سنگین دلی تو من خود زر قلبم چه گناه است محک را

7 اهلی است چنان مست توای کعبه مقصود کز شوق درون گل شمرد خار و خسک را