خون از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی غزل 137

1 خون شد زفرقت تو دل مهربان من بربست رخت از غم هجر تو جان من

2 خوش میگذشت با تو مرا مدتی بکام هجری بدین صفت نبد اندرگمان من

3 بی وصل دلکش تو تبه گشت کار من بیروی مهوش تو سیه شد جهان من

4 دعوی دوستی من و مهر میکنی وانگاه بشنوی سخن دشمنان من

5 شادی دشمنان و فراق و جفای یار هست از هزارگونه زیان بر زیان من

6 ناکرده هیچ جرم براندی مرا زخویش آه ار بدوستان رسد این داستان من