1 گلی است عارض ساقی بنازکی کز وی چو گل که در عرق افتد برون تراود خوی

2 چو همعنان نتوانم شد از روی خامی پی سمند ترا گیرم و دوم از پی

3 چه جای آنکه بنالد دلم ز ناوک تو که استخوان تنم ناله میکند چون نی

4 بیار می که بیابان غم رهی دورست اگر مرا نبرد می نگردد اینره طی

5 بخون اهلی بیکس که دامنت گیرد بکش به تیغ جفایش که الضمان علی