رفت از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی غزل 95

1 رفت آن کز لبت مرا می بود وز رخت بوسه ها پیاپی بود

2 یاد باد آنکه از رخ تو مرا گل و نرگس شکفته در دی بود

3 سرو برطرف باغ پیش قدت صد کمر بسته راست چون نی بود

4 لاله آتش زده میانه دل گل زشرم تو غرقه درخوی بود

5 گفتی از من ببوسه قانع شود از تو خود این توقعم کی بود

6 صبر روی از چه درکشید از من که همه پشت گرمی از وی بود

7 صد حساب از تو برگفرت دلم چون فذلک بدید لاشی بود