1 هر که را با سرِ زلفِ سیه افتد کارش چون سیه کاران آشفته بود بازارش

2 دی ز کف برد دلم دلبر کی کز درِ حسن سِجده آرند بتانِ چِگِل و فَرخارش

1 بگو عارف به من ز احبابِ طهران که می بینم همه شب خوابِ طهران

2 بگو آن کاظمِ بد آشتیانی اواخر با تو الفت داشت یا نی

1 برآمد بامدادان مِهرِ انور جهان را کسوتِ نو کرد در بر

2 تو پنداری که زرّین شاهبازی همی گسترد در صحنِ فلک پر

1 ای خایه به دست تو اسیرم بنموده‌ای از جماع سیرم

2 دستم نشود به تخم کَس بند تا باد تو کرده دست گیرم

1 به انگشتان پا از زیر کرسی ز کس ها کرده ام احوال پرسی

1 آب حیات است پدر سوخته حَبِّ نبات است پدر سوخته

2 وه چه سیه چرده و شیرین لب است چون شکلات است پدر سوخته