ایندل از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی غزل 12

1 ایندل که ببند زلف در بستست بس جان که بتیغ خشم خود خستست

2 بستست نقاب مشگ بر رویت زان ماه طلسم خویش بشکستست

3 دل باغم تو در آمدست از پای بگذر زسرش که این نه آن دستست

4 شاید که دلم ز خرمی بگسست تا او بچه زهره در تو پیوستست

5 چشم ارز لب تو دوش می خوردست انکار مکن هنوز هم مستست

6 فی الجمله رخ تو آفتی صعبست هرکس که ندید روی تو رستست