1 در نزد حکیم مس هم از جنس طلاست وا مانده بخام طبعی از قدر و بهاست
2 اکسیر چو پخته سازدش زر گردد پس سوز و گداز، کیمیای مس ماست
1 اگرچه از رخ خود چشم بسته یی ما را نهان ز چشمی و در دل نشسته یی ما را
2 ز جعد زلف تو هر موی ماست زنجیری چرا درین همه زنجیر بسته یی ما را
1 الا ای ساقی گلرخ که گشتی شمع محفلها ز غیرت عاشقان کشتی ز حسرت سوختی دلها
2 از آن روزست در دلها خیال دانه خالت که دهقان ازل تخم محبت ریخت در دلها