1 بنام خداوند کون و مکان خداوند روزی ده مهربان

2 خداییکه جان خرد آفرید بفرمان او شد جهانها پدید

3 وزان پس بنام محمد درود بآیین اسلام احمد درود

4 درود فراوان بر آن پاکزاد محمد رسول حجازی نژاد

5 بنام علی شاه مردان مرد که از دشمن دین بر آوردگرد

6 سر اولیاۀ سرور اصفیا مبارزترین مرد راه خدا

7 علی شیر مرد و علی راستگو ندیده جهانراد مردی چو او

8 بقرآن که وحی مبین خداست ولای وی آرامش جان مااست

9 پس آنگه بنام شه پاکدین محمد رضا شاه ایران زمین

10 شهی کو نگهدار دین خداست خدا را باو لطف بی انتهاست

11 بفرمان او ملت آزاد شد ز دادش همه کشور آباد شد

12 ز تدبیر این شاه فرخنده خوی گرفته است ایران بسی آبروی

13 خداوند باشد نگهدار او خرد یار و یزدان مدد کار او

14 بدوران این شاه نیکو خصال که دارد توجه بفصل و کمال

15 چو دیدم که فردوسی پاکدین که بادا بجانش هزار آفرین

16 بشهنامه از داستان کهن چو پیغمبران داده داد سخن

17 بپا کرده کاخی بلند و متین ز الماس ویاقوت و در ئمین

18 ز جمشید و گود رزو از زال زر فریدون و کیخسرو دادگر

19 سخن ز آنچه بوده است آورده او بسی در یکتا که پرورده او

20 ز شاه کیان وهم از پیشداد بشهنامه زیشان بسی کرده یاد

21 ز تهمورث وایرج وسلم و سام فریبز وکاوس والا مقام

22 ولکن زماد و از آن دودمان نیابی بشهنامه نام و نشان

23 ز اهخامنش کورش نامور نه بینی بشهنامه نام و اثر

24 از این رهگذر بود کاین کمترین شدم پیرو آن سخن آفرین

25 بر آنم که از ماد و تاریخ آن سرایم چو شهنامه من داستان

26 کمین افسر از ماد و از آریان بگویم زکوروش بسی داستان

27 خود آگاهم از مایه وزاد خویش زخجلت سرافکنده دارم به پیش

28 که این نامه فارسی و دری نباشد ز نقصان و لغزش بری

29 ز دانشوران دارم این آرزو که با لطف بینند آهوی او

30 ز راه بزرگی و دانشوری ز لطف و زمهر و ادب پروری

31 از این مور ناچیز و این ناتوان پذیرند ران ملخ ارمغان