به خلوت بهل شیخ دل مرده را از اهلی شیرازی غزل 55

1 به خلوت بهل شیخ دل مرده را که دوزخ بهشت است افسرده را

2 دل زاهد از می کجا بشکفد شکفتن محال است پژمره را

3 اگر درد جامی دهد لعل تو زتریاک به زهر غم خورده را

4 ز خاکم چو بر داشتی مفکنم میفکن نهال بر آورده را

5 مکن وعده از انتظارم مکش میازار دیگر دل آزرده را

6 از آن لاله در خون خود غرقه است که بر داغ دل می درد پرده را

7 دل اهلی از توبه بی چاره شد بلی چاره یی نیست خود کرده را