در کشور ما که مهد اندوه و از فرخی یزدی رباعی 29

1 گر یوسف من جلوه چنین خوب نماید خون در دل نوباوه یعقوب نماید

2 خونریزی ضحاک در این ملک فزون گشت کو کاوه که چرمی به سر چوب نماید

1 چون شرط وفا هیچ بجز ترک جفا نیست گر ترک جفا را نکنی شرط وفا نیست

2 کس بار نبست از سر کویت که دو صد بار در هر قدم او را نظری سوی قفا نیست

1 قمری چو من مدیح تو سرو چمن نگفت گر گفت مدح سرو چمن همچو من نگفت

2 هر جا روی حکایت شیرین و خسرو است یک تن سخن ز درد دل کوهکن نگفت

1 این ستمکاران که می‌خواهند سلطانی کنند عالمی را کشته تا یک دم هوسرانی کنند

2 آنچه باقی مانده از دربار چنگیز و نِرُن بار بار آورده و سر بار ایرانی کنند

1 قسم به عزت و قدر و مقام آزادی که روح بخش جهان است نام آزادی

2 به پیش اهل جهان محترم بود آنکس که داشت از دل و جان احترام آزادی