ای از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی غزل 140

1 ای زگرد ماه مشگ آویخته وی بگرد لاله عنبر پیخته

2 هرکجا عکس جمالت برفتاد صورت صد یوسفست انگیخته

3 ای بسا دلهای جان افشان که هست بردو زلفت سرنگون آویخته

4 رخت عشقت هر کجا آمد فرود عافیت زان ناحیت بگریخته

5 زلف تو بر پیخت دست روزگار دست او کس جز قدر ناپیخته

6 چون توان از عاشقی بگریختن عشق با اجزای جان آمیخته

7 چند ازین عاشق کشی رحمی بکن ای هزاران خون ناحق ریخته