1 ای ز شرم عارضت گل کرده خوی بر عرق پیش عقیقت جام می

2 ژاله بر لاله است یا بر گل گلاب یا بر آتش آب یا بر روت خوی

3 میشد از چشم آن کمان ابرو و دل از پی اش می رفت و گم می کرد پی

4 امشب از زلفت نخواهم داشت دست رو موذن بانگ می زن گو که حی

5 چون بنی عامر بسی مجنون شوند گر برون آید شبی لیلی زحی

6 نی دمی لب بر لب مطرب نهاد چنگ را در زیر ناخن کرد پی

7 چنگ را بر دست مطرب نه دمی گو رگش بخراش و بخروشش ز پی

8 عود بر آتش نه و منقل بسوز غم مدار از شدت سرمای دی

9 آنکه بهر جرعه ای جان می دهد جامه زو بستان و جامی ده به وی

10 با تو زین پس اگر فلک خواری کند باز گو در حضرت دارای ری

11 خسرو آفاق بخش آن کز سخاش نامه حاتم ز نامش گشت طی

12 جام می پیش آرو چون حافظ مخور غم که جم کی بود یا کاووس کی