مرا از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی غزل 57

1 مرا گر چون تو جانانی بباید بجسمم آهنین جانی بباید

2 عتاب دوست خوش باشد ولیکن مر آنرا نیز پایانی بباید

3 مرا لعلت ببوسی وعده دادست ولیک از زلف فرمانی بباید

4 دل از درد تو بیمارست و او را هم از درد تو درمانی بباید

5 بر آن روی چو ماهت چشم بد را همی از نیل چوگانی بباید