1 از دل غمگین هوای دلستانم چون رود یا سر سودای آن سرو روانم چون رود

2 تا توانایی بدم، بار غمش بردم به جان خود کنون عشقش ز جان ناتوانم چون رود

3 از دلم نیش جفایش گر رود، نبود عجب لذت دشنام او هرگز ز جانم چون رود

4 غمزه قصاب او می ریزدم خون، شاکرم جای شکرست، این شکایت بر زبانم چون رود

5 بعد مردن، گر شوم خاک و تنم گردد غبار داغ مهر او ز مغز استخوانم چون رود

6 گر ز پا افتم دران کوی و رود تیغم به سر زینقدر از دل غم آن دلستانم چون رود

7 قد یارم از نظر گه گه رود خسرو، ولی نقش روی او ز چشم خونفشانم چون رود